wiosenna dziewczyna jak młode rano
ciekawie życiu się przygląda
myślami jak motyl krąży nad światem
śpiewa, tańczy
ze słowikiem ma coś wspólnego
nie nadąża nad tym, co przed nią
marzy, wymyśla

życie bajką, ona księżniczką
w niej nadmiar zaufania i pewności siebie
tęskni za dźwiękiem, zachwyca się pięknem
tym zewnętrznym pięknem
wewnętrzne jeszcze dla niej nie istnieje
zmącone życie jeszcze do niej nie przemawia
dojrzewa, budzi się ze snu

wiarą rozświetla swoją przyszłość
przemawia z czułością do słońca, drzew, ptaków
nie wie co to drżenie serca, niepokój
ze strachem nie zasypia

wzruszonym wzrokiem obejmuje szczęście
z miłością w przyjaźni wielkiej
jej śmiech jak srebrne dzwonki konwaliowe

wiosenna dziewczyna jak młode rano
w kolory słońca przybrana
czas w nią nie uderza
radość nią kołysze