Dorosłam spokojnie
przyjęłam dobrowolnie
śluby zakonne
wagi przeogromnej.

  I oto przychodzisz
do mnie nad ranem
przysiadasz sobie
na miękkim tapczanie.
dłoń twa
mą głowę trzyma
i tak do świtania
i tak do świtania.

Dla Ciebie mój luby
wieczyste dla Ciebie
me śluby.

W moim zakonie
kontemplacyjnym
Jest tak jak
w pokoiku dziecinnym
a mebelki są wyrzeźbione
wyjątkowe
dla mej duszy odkupionej

Złe myśli! Jakże chybione!
Już pod kontrolą
wzięte w niewolę.

Dorosłam
do ślubów zakonnych,
spokojnie i dobrowolnie


Podpisuję się pod tym:

Twoja mniszka.
Pasażerka , towarzyszka.