będąc niczym zmęczona przytulasz samotność
przemyślenia ziewają o ile się zjawią
monotonię z łatwością zwycięża ciekawość
skoro ciągle wyglądasz przez to samo okno

żadne świata kolory w odcieniu różowym
już nie robią wrażenia nie budzą refleksji
zdałoby się wyciągać jakieś wnioski z lekcji
żeby szklankę napełnić choćby do połowy

jak co tydzień sąsiedzi trzepią dywan perski
potem myją audicę karcherem z przemytu
klnąc na życie jak szewcy słuchają Koterbskiej
i tak w kółko do zmierzchu od bladego świtu

satysfakcja i uśmiech nie znikają z twarzy
jak sęp czekasz na wszystko co się może zdarzyć