poezja polska - serwis internetowy

STRONA GŁÓWNA ˇ REGULAMIN ˇ WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW ˇ IMAK - MAGAZYN VIDEO ˇ AKTUALNOŚCI ˇ FORUMSobota, 23.11.2024
Nawigacja
STRONA GŁÓWNA

REGULAMIN
POLITYKA PRYWATNOŚCI

PARNAS - POECI - WIERSZE

WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW

KORGO TV

YOUTUBE

WIERSZE /VIDEO/

PIOSENKA POETYCKA /VIDEO/

IMAK - MAGAZYN VIDEO

WOKÓŁ POEZJI /teksty/

WOKÓŁ POEZJI /VIDEO/

RECENZJE UŻYTKOWNIKÓW

KONKURSY 2008/10 (archiwum)

KONKURSY KWARTAŁU 2010 - 2012

-- KONKURS NA WIERSZ -- (IV kwartał 2012)

SUKCESY

GALERIA FOTO

AKTUALNOŚCI

FORUM

CZAT


LINKI

KONTAKT

Szukaj




Wątki na Forum
Najnowsze Wpisy
Proza poetycka
playlista- niezapomn...
Ksiądz Jan Twardowski
Bank wysokooprocento...
Co to jest poezja?
...PP
slam?
Poematy
"Na początku było sł...
Cytaty o literaturze
Ostatnio dodane Wiersze
Co
Ona jest w górach
O kindersztubie*
Przedustawność
Ostatni seans przed ...
W godzinach dla seni...
Chciejstwo
ujrzane okiem nieuzb...
Samotność
Opowieść o dwóch mia...
Wiersz - tytuł: Wiosna 1979
Śniegi spływają.
W szufladzie - Radek.
Ina zatapia piwnice.
Monika go wyśmiała.

Na niebie ani chmurki.
Obok - Bogdan.
Oczy bolą od patrzenia.
Zasnął w altance.

Wiatr wieje z Kluczewa.
Marysia - na wózku.
Stargard znowu pachnie.
Odeszła do mamy.

Dzieci biegają z psem.
Romka - na stole.
Park trzęsie się od wrzawy.
Przeszła operację.

Ulice obeschną.
Ubrania - dla biednych.
Łza się w oku zakręci.
Kto zapamięta,
Będzie kochać.
Dodane przez body1241 dnia 25.03.2020 03:33 ˇ 13 Komentarzy · 353 Czytań · Drukuj
Komentarze
Kazimiera Szczykutowicz dnia 25.03.2020 06:11
Wspomnienie jak filmik.
małgorzata sochoń dnia 25.03.2020 11:01
Wiersz wygląda jak warkocz, jakby był spleciony z dwóch pasm, z dwóch osobnych, połączonych w jeden, wierszy (chociaż warkocz splata się z trzech, wygląda, jakby to były dwa pasma). Puenta jest jak wstążka zawiązana "na kokardkę". Kokardka wieńczy warkocz, jest ozdobą, ale też zamocowaniem.

A więc można czytać co drugi wers i dowiadywać się, co tam słychać w przyrodzie, a też czytać pozostałe wersy, też co drugi (co to się wydarzyło "u ludzi"?).

Lecz w tym wierszu te sprawy są połączone, jak pasma włosów w warkoczu, jak nitki, tworzące tkaninę, jedną całość.

Lubię takie osobiste wiersze, z imionami. One, wbrew pozorom, wcale nie dotyczą tylko tych, co te imiona nosili.
sibon dnia 25.03.2020 11:08
Są miejsca, ludzie, zdarzenia, które zapadają w pamięć na zawsze. Puenta tego wiersza też. Pozdrawiam
Janusz dnia 25.03.2020 11:17
Kronika wydarzeń, a w tle zmieniająca się przyroda, jako symbol upływającego czasu. Dość interesujący zamysł :)
Moc pozdrowień.
Maciek Froński dnia 25.03.2020 12:59
Nie mam klucza do tego wiersza :/
Alfred dnia 25.03.2020 13:59
gdyby tak czytać pierwsze linijki tekstu potem drugie, trzecie i czwarte...
śniegi spływają
na niebie ani chmurki
wiatr wieje z Kluczewa
dzieci biegają za psem
ulice obeschną...

Pozdrawiam serdecznie 😊c5;
koma17 dnia 25.03.2020 14:13
Czytać można różnie. Na przykład nieparzyste oraz nieparzyste wersy osobno.
Wspomnienia zapisane wśród fotografii.
Pozdrawiam :-)
małgorzata sochoń dnia 25.03.2020 14:42
Alfred, koma17

W moim odczytywaniu, do którego chyba nawiązujecie, a o którym napisałam wyżej, te dwa przeplatające się wątki i "kokarda" wyglądają tak:

1. Przyroda, wieś:

Śniegi spływają.
Ina zatapia piwnice.

Na niebie ani chmurki.
Oczy bolą od patrzenia.

Wiatr wieje z Kluczewa.
Stargard znowu pachnie.

Dzieci biegają z psem.
Park trzęsie się od wrzawy.

Ulice obeschną.

2. Co "u ludzi":

W szufladzie - Radek.
Monika go wyśmiała.

Obok - Bogdan.
Zasnął w altance.

Marysia - na wózku.
Odeszła do mamy.

Romka - na stole.
Przeszła operację.

Ubrania - dla biednych.

3. "Kokarda":

Łza się w oku zakręci.
Kto zapamięta,
Będzie kochać.

Maciek Froński, a gdyby kluczem był wiersz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, "Zeszłoroczne śniegi"?

Gdzie zeszłoroczne śniegi? Chcecie, to wam powiem.
Na szczytach, het! na turniach pod nieba ołowiem.
w szczelinach, w skalnych ranach piargami pokrytych
leżą kamienne, szare jak grobowe płyty.

Wiatr nad nimi przepływa, przechylając głowę,
siwą z chmur peleryną miotając po niebie.
Gdzie zeszłoroczne śniegi? Niebieskie? Różowe?
Śmierć ich strzeże jak skarbu w niedostępnym żlebie...
Alfred dnia 25.03.2020 17:35
kiedy w orkiestrze
wspólnie gramy
nie tylko wirusa
lecz śmierć pokonamy

Pozdrawiam serdecznie 😊🌹
Ola Cichy dnia 25.03.2020 19:22
:)
O.
silva dnia 25.03.2020 22:40
Dla mnie to zestaw bardzo osobistych wspomnień, takich obrazów przywracanych pamięci przez jakieś zewnętrzne impulsy, może zdjęcia. Pozdrawiam.
jaceksojan dnia 26.03.2020 04:57
notatki - a wiersz gdzie?
Maciek Froński dnia 26.03.2020 10:22
Małgorzata, dzięki :)
Dodaj komentarz
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
Pajacyk
[www.pajacyk.pl]
Logowanie
Nazwa Użytkownika

Hasło



Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem?
Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.

Zapomniane hasło?
Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
Aktualności
Szacunek dla tych, k...
Jubileusz
XII OKP im. Michała ...
OKP Festiwalu Litera...
VII OK Poezji dla Dz...
OKP "Środek Wyrazu" ...
XVIII Konkurs Litera...
REFLEKSY XVII Ogólno...
XXXIX OKL im. Mieczy...
Wyniki XLIV OKP "O L...
Użytkownicy
Gości Online: 16
Brak Użytkowników Online

Zarejestrowanych Użytkowników: 6 439
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: chimi

nie ponosimy żadnej odpowiedzialności za treść wpisów
dokonywanych przez gości i użytkowników serwisu

PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE

copyright © korgo sp. z o.o.
witryna jako całość i poszczególne jej fragmenty podlegają ochronie w myśl prawa autorskiego
wykorzystywanie bez zgody właściciela całości lub fragmentów serwisu jest zabronione
serwis powstał wg pomysłu Piotra Kontka i Leszka Kolczyńskiego

71905095 Unikalnych wizyt

Powered by PHP-Fusion v6.01.7 © 2003-2005