poezja polska - serwis internetowy

STRONA GŁÓWNA ˇ REGULAMIN ˇ WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW ˇ IMAK - MAGAZYN VIDEO ˇ AKTUALNOŚCI ˇ FORUM

Poniedziałek, 25.11.2024

Nawigacja

	STRONA GŁÓWNA REGULAMIN POLITYKA PRYWATNOŚCI PARNAS - POECI - WIERSZE WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW KORGO TV YOUTUBE WIERSZE /VIDEO/ PIOSENKA POETYCKA /VIDEO/ IMAK - MAGAZYN VIDEO WOKÓŁ POEZJI /teksty/ WOKÓŁ POEZJI /VIDEO/ RECENZJE UŻYTKOWNIKÓW KONKURSY 2008/10 (archiwum) KONKURSY KWARTAŁU 2010 - 2012 -- KONKURS NA WIERSZ -- (IV kwartał 2012) SUKCESY GALERIA FOTO AKTUALNOŚCI FORUM CZAT LINKI KONTAKT Szukaj

Wątki na Forum

	Najnowsze Wpisy Proza poetycka playlista- niezapomn... Ksiądz Jan Twardowski Bank wysokooprocento... Co to jest poezja? ...PP slam? Poematy "Na początku było sł... Cytaty o literaturze

Ostatnio dodane Wiersze

	Kalkomania Po prostu miłość Delikatny śnieg Co Ona jest w górach O kindersztubie* Przedustawność Ostatni seans przed ... W godzinach dla seni... Chciejstwo

Wiersz - tytuł: krzesło

	zapominam smak własnego języka od kiedy nogi wrosły w podłogę okno jest wszystkim co mam maluję oddechem na szybie opowieści zbyt bliskie dla obcych biegnę bosymi powiekami przez wszystkie przeszłe dni mam jeszcze nadgarstki słowa przetną skórę wypłynę a wiosła jak skrzydła uwolnię Dodane przez Jacom Jacam dnia 05.02.2020 10:14 ˇ 6 Komentarzy · 352 Czytań ·

Komentarze

Ola Cichy dnia 05.02.2020 11:58
" od kiedy nogi wrosły w podłogę
okno jest wszystkim co mam

maluję oddechem na szybie
opowieści zbyt bliskie dla obcych

mam jeszcze nadgarstki
wypłynę

a wiosła jak skrzydła"

To z niepokojem, ale i nadzieją zabiorę ze sobą.
Pozdrawiam.
O.

Janusz dnia 05.02.2020 14:35
Można wzlatywać słowami, nawet, kiedy nogi wrośnięte w podłogę. Bo słowa nie podlegają prawom fizyki :)
Moc pozdrowień.

adaszewski dnia 05.02.2020 19:15
świetny, wręcz wybitny wers pierwszy, a potem...
taki zawód, takie kabotyństwo. Zgrywa nie-za-mądrawa

koma17 dnia 05.02.2020 19:55
Tylko pierwsza część. Tyle wystarczy dla mnie.
:-)

Irena Michalska dnia 06.02.2020 15:40
Widzę postać człowieka zamkniętego w pokoju, a może w celi, który z braku ruchu jakby zrósł się z krzesłem, a ich nogi z podłogą, zatracił smak wysławiania się, ale jeszcze oddycha, widzi, pamięta. Biegnie, jak potrafi, w wyobraźni, bosymi powiekami. Pragnie się uwolnić, więc przecina słowami skórę na nadgarstkach. To, według mnie, bardzo dobry, pełen współczucia wiersz. Trudno jest takie pisać. Pozdrawiam.

PaULA dnia 06.02.2020 21:44
Ja również jestem za pierwszą strofą. Pozdrawiam:)

Dodaj komentarz

	Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.

Pajacyk

Logowanie

	Nazwa Użytkownika Hasło Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować. Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.

Aktualności

	Szacunek dla tych, k... Jubileusz XII OKP im. Michała ... OKP Festiwalu Litera... VII OK Poezji dla Dz... OKP "Środek Wyrazu" ... XVIII Konkurs Litera... REFLEKSY XVII Ogólno... XXXIX OKL im. Mieczy... Wyniki XLIV OKP "O L...

Użytkownicy

	Gości Online: 29 Brak Użytkowników Online Zarejestrowanych Użytkowników: 6 439 Nieaktywowani Użytkownicy: 0 Najnowszy Użytkownik: chimi

nie ponosimy żadnej odpowiedzialności za treść wpisów
dokonywanych przez gości i użytkowników serwisu

PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE
copyright © korgo sp. z o.o. witryna jako całość i poszczególne jej fragmenty podlegają ochronie w myśl prawa autorskiego
wykorzystywanie bez zgody właściciela całości lub fragmentów serwisu jest zabronione
serwis powstał wg pomysłu Piotra Kontka i Leszka Kolczyńskiego