słowa jak brudne buciory
depczą i tak wątłe życie
w klinice sumienia
każdemu przyjdzie się leczyć
miasta z krwi i betonów
i te wsie żywe zapachem, oraz
człowiek rozmieniony na cytaty
w swym domu z obrożą na krtani

jak określić siebie mogę?

jestem miłością czy bólem?
cisza we mnie zabija język
zrozumieć świat jest zawsze za późno
nie można nic przesądzać
póki w płucach serce bije
odczuć strach, okazać skruchę?
to wszystko mieszka jeszcze
w nietrwałym ciele...


M. Wityńska
17.08.2007