wyszła na podwórze. zmierzchało. samotna huśtawka
przywodziła na pamięć dzieciństwo. zimne i puste jak ona
ojca przegrywającego w kości wyjścia do lunaparków

i ogrodów zoologicznych. ciii, mówią że odszedł na marskość
albo , że zabiły go te brylantowe kolczyki kupione blond dziwce
na rocznicę. ene due rike fake błysk

błysk i widziała siebie z góry grającą w klasy, łamiącą obietnice
i zjadającą piasek. ulewa smutno zmazywała kredę z asfaltu
i moczyła martwe ptaki. płakała deszcz skrywając w kieszeniach

stała na podwórzu. świtało. poczuła że nie ma domu