połamane zapałki nie spłoną
topią się w piwie rozlanym na stole
jestem jak one bezużyteczny
zapisuję historie na blacie
bełkocząc trzy po trzy do żarówki
czekam na mgłę co zasłoni drżenie
królowie życia śmieją się ze mnie
nie widzą lustra w lustrze
koślawe kukiełki na szczurzej łapie

światło odbite od plam
wkrada się trucizną pod powieki
wyciąga z pamięci bez litości
być może to co być mogło

zostają jeszcze słowa
już tylko one