Na imię mi Afrah, co oznacza szczęście,
lecz nie tu, tutaj ostre krawędzie ruin ranią
niezabliźnione niebo a stara kobieta błaga,
by skończył się czas

ja dłońmi podtrzymuję życie, jeszcze nie dziś,
może jutro, krzyk wypełni struchlałe powietrze

po drugiej stronie świata szczelnie zamknięto
drzwi i w oknach spuszczono zasłony,
miłosierdzie nie znajdzie żadnej szczeliny
nie przeniknie do pilnie strzeżonego wewnątrz
lżejsze jest od oddechu, zmyje je deszcz

na imię mi Afrah, moja siostra Miriah
uciska zbielałe piersi, sączy się kropla
wodnistego mleka, spada do rozwartych
ust, głód łka wtulony w wygasłe polana

w Samanoud dojrzewają daktyle
w cieniu drzewa śnić się będzie
bezdomny sen o drzwiach i oknach
na oścież proroczo rozwartych

lecz nie tutaj, tu żarna jałowe ziarno
mielą na plewy opustoszałych słów