Chodźmy razem na spacer polnymi drogami,
które przez łąki wiodą i leśną ścieżyną
gdzie Wena stroi strofy wierszy wspomnieniami
a młyn wiekowy stoi nad rzeką leniwą.


Już tyle lat minęło od czasu, gdy kołem,
przejrzysta woda szemrząc, radośnie kręciła.
Parobków młodych grupa nosiła z mozołem,
worki złotego ziarna, gdy było po żniwach.


Dziś młyn ruiną straszy - nierentowny przecież.
Rzeka już nie spiętrzana - pracować nie musi
A mąkę - kupisz sobie gdzieś w supermarkecie!
Ech, ty głupia nostalgio... Czemu w gardle dusisz?