maluj świat szronem duszo którego nie znasz
jak lód zastygły świat szkło obojętne tak
kolory i blask przyprószone bielą krzycz
maluj wciąż i płacz szyderczy zimny wielki

powiedz świecie że znasz odpowiedź na dal i czas
gdzieś śnią o tobie bliźni przemienieni już
a wśród zamieci przeżyć mróz trzaskający
całość realnie od stóp do głów zaśnieżył

barwni rozśmieszacze to nie są godziny
młodnieje tylko pora odlotu szczęścia
dziedzina znana wszystkim szronionym jawnie

zaśpiewaj duszo szlak taki niewidzialny
w wypożyczalni ciał upiorny zgiełk się ściele
pobyć choć chwilę nim siny je pokryje