Za oknem ulewa
chciałoby się rzec, że leje jak z cebra
Tysiące kropel
takie same, a jednak każda inna
czyste jak łza
Jak łzy padają gęsto
Deszcz
Wielki płacz
Gorzki i niewinny
Ten dach
chroni przed zmoknięciem
przed odpowiedzialnością
Czy warto kryć się pod nim?
Nie...
Ale czy wystarczy nam sił, żeby spod niego wyjść?
Wychodzimy...
Deszcz pada na nas nieubłaganie
Każda kropla zostawia na nas ślad
Ale czy trwale?
Czy to tylko po nas spłynie,
otrzęsiemy się i ruszymy dalej?
Może wsiąknie głębiej,
głęboko tak, do środka.
Poczuć tę gorycz, smak łez
wylanych.
Spróbować ich, a potem
osuszyć...