piętnaście z dziewięcioma zerami
to bardzo wielka liczba
nawet mierząc ją
tanecznym krokiem prowincjonalnej ziemi

była szaro-bezbarwna przestrzeń
Istota
przechadzała się po przeźroczystości
dzierżąc w dłoni białą grudkę materii
wielkości piłki tenisowej

Istota
od co najmniej miliarda lat
przechodząc obok czarnego leju
rozmyślał
co by się stało
gdyby tak wrzucić grudkę do środka

wreszcie dojrzał
palcem wskazującym popchnął
piłeczkę materii do leju
przez następne dziesięć miliardów lat
patrzył jak urzeczony
na potężniejące z każdą kosmiczną chwilą
fajerwerki

z przerażeniem stwierdził
że tego już nie zatrzyma
otworzył dłoń w której tkwiło
kilka ziaren materii
bezradny jak chłopiec z zapałkami
na tle płonącego lasu
postanowił
zbudować dla siebie altanę
nazwał ją ziemią