Namalujmy abstrakcję.
Namalujmy ją pędzlem, które z niejednego pieca chleb już jadło
(hmmm, o ile posiadło umiejętność spożywania)
Namalujmy ją na płótnie.
Zwykłym, szarym, przymocowanym do sztalugi
Za pomocą sześciu zardzewiałych nitów przedwojennej konstrukcji

Namalujmy ją butaprenem,
Posługując się receptorami pięknie i nietykalnie
Odtworzymy świat równoległych projekcji

A na koniec zwińmy się w kłębek przestarzałych myśli
I pozwólmy pooddychać.