dziesięć milionów lat temu
nie było jeszcze ludzi
Pan Bóg nad-architekt przestrzeni
dolewał nudę do chwili
nie uchylał jej ani się nie mylił

każdy dzień był jasny jak przykład
chociaż nie było do czego przykładać
przykłady hasały po zielonej elewacji
niestworzonego marzenia

nie skiełkował jeszcze ani jeden z kiełków zła
gdyż nie było dobra ani zła
ale była już noc wolna i samotna
i zakochała się noc w pięknym dniu
a Bóg nie wiedział co to jest
gdyż nigdy nie widział kochanków