Pytasz mnie, czy cię kocham i pytasz, dlaczego
skoro nic się nie stało przecież między nami
czemu szukam wciąż w tobie czegoś niezwykłego

Nie było pocałunku, uścisku żadnego
bośmy się wymieniali wszak tylko listami
dlaczego więc cię kocham, dziwisz się, dlaczego

Ty widzisz we mnie błazna, poetę śmiesznego
któremu demon rozum na dobre omamił
i odnajduję wszędzie tyle niezwykłego

Musisz wiedzieć, że kocham człowieka każdego
świat przecież cały kocham wraz z jego wadami
więc również ciebie kocham. Nie pytaj, dlaczego

Pytają mnie też ludzie, cóż mogę mieć z tego
że miłość co dzień głoszę swoimi wierszami
i że wciąż poszukuję lśnienia niezwykłego

Wśród ziemi, pól i lasów, piękna wyśnionego
najśmielszymi, skrytymi, szalonymi snami
ty wątpisz w me kochanie nie wiedząc, dlaczego
ja ciągle widzę wokół tyle niezwykłego...