dnia 26.07.2016 07:01
Poemat trwania
do refleksji skłania
nad sensem życia
czasu przemijania
Pozdrawiam.😊 serdecznie.😊. |
dnia 26.07.2016 07:25
Znane są mi te stany. Nawet i w nocy. Dobry wiersz :)
Serdecznie :))) |
dnia 26.07.2016 07:58
Jakże mi brakuje pozytywnego ciągu dalszego. Trwanie nie zawsze jest poematem, bywa udręką. Ale to takie tam, moje odczucia. Dobry wiersz na początek dnia. Pozdrawiam |
dnia 26.07.2016 08:47
Ładny wiersz, przeczytałam z przyjemnością:) Pozdrawiam:) |
dnia 26.07.2016 09:01
Wychodzenie ze snu w rzeczywistość jawy... Czy będzie ona udręką, czy pięknym poematem? Tego nie we nikt... Ujmujący wiersz :)
Tak się składa, że kiedyś napisałem miniaturkę pod tym samym tytułem. Przytoczę niżej, bo odpowiada klimatowi tego wiersza:
jeszcze dostrzegam w oddali
odpływające żaglowce
krzyk kormoranów słyszę
nad znikającym lasem
i znowu jak każdego dnia
wyczuwam pod stopami
niepokój nadchodzących chwil
Pozdrawiam. |
dnia 26.07.2016 14:39
Och, jakie piękne przebudzenie...z widokiem na dobry dzień :)) pozdrawiam z uśmiechem |
dnia 26.07.2016 14:53
Alfred
Serdecznie dziękuję za strofy, które są odbiciem prawdy.
abirecka
W pewnym wieku człowiek ma skłonności do refleksji dotyczących przemijania. Radość życia i obserwacja faktów zasypiania na wieczność, to jak wykresy wartości bytu ziemskiego.
koma17
Pozwolę sobie na sprzeciw, że życie jest poematem, niezależnie od tego czy jest radosne, czy smutne, czy jest udręką. Samo w sobie jest piękne i przy umiejętności docenienia tego można dostrzec to piękno.
mgnienie
Miło, jeśli czyta się dobre slowo. Dzięki.
Janusz
"niepokój nadchodzących chwil" - odczuwa każdy. Ale gra barw codzienności, potrzeby, różne sprawy łatwe i trudne i banalne, odczucia, uczucia - zdolność obserwacji i własne odniesienia - słowem - poezja na każdym kroku i w każdym momencie. |
dnia 26.07.2016 14:55
sibon
Wielkie dzięki za "och" i pozdrowienie. Z wzajemnością. |
dnia 26.07.2016 15:34
Ładny ten poemat trwania, nie tylko na początek dnia,
wiersz z podobaniem się. Pozdrawiam. |
dnia 26.07.2016 15:41
Niepoprawna optymistka
Każdy powinien się zatrzymać i chcieć dostrzegać wszystko piękno, które nas otacza. Jednak tak wrastamy w otoczenie, że tracimy tę zdolność. I to jest wielka strata, nie do odrobienia. |
dnia 26.07.2016 21:58
Wybieram tę część "blednie wspomnienie
obszary muzyki słów
wetkniętych w bryły
" i uważam, że reszta jest za nią w tyle...pozdrawiam |
dnia 27.07.2016 05:49
Noga
Dziękuję za wizytę i wpis. Pozdr. |
dnia 27.07.2016 07:00
"otwieram oczy na istnienie"- ciekawe określenie przebudzenia.
Pozdrawiam.
O.:) |
dnia 27.07.2016 07:24
Ola Cichy
Miło, odpozdrawiam. |
dnia 27.07.2016 11:21
Druknę, bo tak prosto i ładnie.
Pozdrawiam |
dnia 27.07.2016 17:25
kkb
Dzięki za druknięcie. Podwójnie pozdrawiam. |
dnia 27.07.2016 18:17
RE:Tak, to prawda, jednak myślę, że choć czasem je dostrzegamy, tylko pewnie za rzadko, za bardzo gonimy za tzw sprawami doczesnymi pt praca, czy inne historie, nie zawsze mamy czas się zatrzymać przy tym co piękne, choć mnie się to dość często zdarza,
bywa, że zauważam motyla, kwiatek czy inne cuda np w postaci natury:) |
dnia 27.07.2016 18:35
Niepoprawna optymistka
Miło, że wróciłaś. Pozdrówka. |
dnia 27.07.2016 20:33
leć...mała leć.. a nie przemieszczaj się - jak napisałaś , poemat trwania? |
dnia 28.07.2016 05:11
stanley
Serdeczne dzięki!
Lecę na skrzydłach poezji, a raczej usiłuję lecieć, może to tylko taki kuśtyko-lot.
Ale gdy się przebudzę przychodzi do mnie myśl, że pięknie jest jeszcze się przebudzić. |
dnia 28.07.2016 18:04
Dziękuję. Odpozdrawiam:) |
v6.01.7 © 2003-2005
![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)