Rozbijam się o samego siebie,
o pustkę głuchym echem urastającą
po naszych rozmowach.

Krwią rozerwanego jabłka
nacieram wsiąkające w czas słowa,
drobnymi skrzydełkami trzepoczące
w okolicy lewego ucha.

Odkroiłem od siebie t w o j ą skórę
- drżę z chłodu
i zbielałej samotności.