przez nieuwagę
dla kaprysu
z ciekawości

okruch
zostawiony w oku pyłek krążący w żyłach
wędrujący pod skórą cień - rzucony spoza świata

żebyś pielęgnował ranną sarnę
sypał ziarno ptakom
sadził drzewa
niósł dziecko które nigdy samo nie pójdzie
żebyś przechował zmarłym imiona

choćbyś zabił wszystkie sny
i uwierzył że nic nie pamiętasz
oprócz ziemi - jak zwierzę

będzie szukał ujścia drążył ranił
bo skoro znalazł się w tobie
musi być jakaś szczelina
niestrzeżone przejście

przez nieuwagę
dla kaprysu

z miłości