| 
 nie czekaj słońca chmury są coraz ciemniejsze 
i lada moment niebo przetnie błyskawica                            
mrok zapada pomiędzy niepisane wiersze 
włożymy wszystkie jasne odbicia księżyca 
 
wspomnienia uciskają gardło niczym żmije 
rozpełzły się wciąż czuję ich ostre kąszenia 
nadzieja matka głupich od dawna nie żyje 
nie udawaj że nie wiesz wyrzuty sumienia 
 
wygrały tę nierówną walkę z marzeniami 
tkanymi z cienkiej przędzy o ironio losu 
zgasiłaś iskrę w oczach posiwiałe włosy 
 
przykryje czarny woal i nocy aksamit 
ruszaj w drogę przed tobą szczyty do zdobycia 
ja spać idę niczego już nie chcę od życia. 
 
Dodane przez  bombonierka
dnia 29.09.2015 08:48 ˇ
13 Komentarzy ·
819 Czytań ·
  
 
 |