Annie i Tomaszowi Węgrzynowskim

Burza kwietniowa
jak nowa – ze śniegu
się bierze, z wielkich kałuż,
w które wpada słoneczny
patrol jaskółek,

pierwszy raz słyszę taki skwir
od czterdziestu,
natrętne przebieranie,
przebieganie wbrew
utartym na pył,
połysk powietrza; wybuch drzew:
las od podszewki,

z mgieł, z rozjechanych żab
(Romeo spod olchy
chciał w skok przebyć wieczność,
wpadł w poślizg).

Julio z rowu, Tysbe z piany –
to ja, wpuść mnie.