Stoję po kostki
w spopielonym kwiatach
wpatrzony w zbutwiałe deski
Piotrowej bramy
pragnienie
wypaliło mi wnętrzności
ludzie czasem stają się tylko pustymi symbolami
w oczekiwaniu na stracenie
jak miałem powstrzymać się od stawiania krzyży
skoro Ty sam
                      o sobie
                                  zapomniałeś.