tylko na smutek mogę liczyć
wczepiony w życiowe ramy
nie opuszcza na krok
wierny towarzysz lojalny partner
łasi się u stóp

nie daje za wygraną
kiedy przez chmury
przebija wiosenne słońce
czuwa
nie pozwala zapomnieć

ordynuje mnie
pobolewa
łamie w krzyżu w sercu
ogarnia swoim cierpkim oddechem
przypomina o porażkach
głodach niespełnienia

przed oczyma stawia marne kreatury
których doświadczyłam
ja dziecko szczęścia
urodzony oszołom

polubiłam go
obłaskawiam co dnia
kopnąć w dupę nie potrafię