brukowanymi uliczkami
przechadza się z nami czas
mrok się wypełnia myślami
cienie przechodniów sprzed lat
i światło lampy ulicznej
z zadumą pada na bruk.
a w sercu robi się śliczniej
gdybym przekazać to mógł
ktoś inny kiedyś tu siedział
inny ktoś kiedyś tu stał
samotnie - tak bym powiedział
z tych murów natchnienie brał
a potem składał je w słowa
a słowa swe rzucał w mrok
a dzisiaj pełna ich głowa
potykam sie o nie co krok
co róg się na nie natykam
i zdaje sie wszyskie znam
bez mapy bez przewodnika
bo wszystko to w sercu mam