część druga tryptyku.


Jakąś twarz widziałem
przemknęła po szybie i się załamała,
albo w kałuży,
nie poznałem.

Tylko rozpacz z niej wyzierała.

Zgubiłem myśli i dumę,
może deszcz je wymył,
bo padał.
Ktoś ci wykopał nicość
a mnie cios zadał.
Wczoraj twoja twarz
zdobiła białe posłanie,
tyle kwiatów
z bólem.

Ból ze mną zostanie,
kwiatami cię otulą.