takie miejsca piszą we mnie wiersz
rzucają długie cienie
choćby w wyobraźni dają szansę na odmianę
dzień za dniem mija ciebie nie ma

słońce tak pięknie wisi zachodem
pamięć poza granicami rozsądku
uczucia pozostają jednakowe
w sercu czują się bezpieczniej

musi mnie być mniej
tak trudno ukryć prawdę
w ratach moje umieranie
coraz częściej niespełniona miłość

umie uczyć się na własnych błędach
te miłosne bywają kapryśne
stają się książką
okruchami poezji szumi morze