Kiedy życie mi ustawia wieżę na ostatniej linii
tylko ty potrafisz sprawić, że czuję się jak bogini.

Z wdziękiem wyjmiesz belkę z oka, a w patowej sytuacji
zastosujesz wariant smoka, mój maestro kombinacji.

Na podwójne uderzenie zawsze znajdziesz jakąś radę
jeden ruch i świat się zmienia - od obrony po roszadę

jak hetman uderzasz. Nagle znika gdzieś poczucie strachu
podmuch wiatru chwytam w żagle, bo żywioły trzymasz w szachu.

Jesteś moim czarnym koniem, na którego w ciemno stawiam
wiem, że nie dasz mi utonąć, niczego się nie obawiam

gdy do snu mi grasz na cytrze, lub gdy mata da Erato
- bowiem w polu jesteś mistrzem, a ja twoją Małgorzatą.