krzyknął że nic nie widzi
podobno wpadła im pod koła mgła
szara jak wszystko co jest tu od dawna

połowa listopada rysuje cmentarne drzewa
czarniejsze niż te z parku lub ogrodu
jakby w umarłych było mniej życia

chyba poświąteczny dym został na gałęziach
bo niebo osmolone w wygasłej lampce
siwo-mleczne smugi zaciekawiły wronę
szuka w wosku zastygłej muchy
a może tylko bawi resztą knota

po Wszystkich Świętych martwe liście tulą się
bardziej do kamiennej płyty
szara kobieta odsłania mężowi oczy
z tych co spadły od wczoraj