uwierzyć w coś, co ma kształt młotka do wbijania gwoździ,
albo inaczej, bardziej na ukos, umierają za młodo, za staro,
za bardzo egzaltowani w formach nie do przyjęcia dla nas

wczoraj staje się dzisiaj, dzisiaj staje się wczoraj na jutro
sukienka wisi w szafie i w tej mnie pochowaj
(to raczej mała niedyspozycja zważywszy na proszek w urnie),

nie śmiem nawet wątpić w męską brawurę w wykonaniu grabarzy,
ale był jeden Pan, który popłynął łodzią na skraj mojego oszustwa.
i temu wierzę, że śmierć nie pokona kwiatów na łące

nie spotkać Ciebie, to nie wiedzieć jak kołyszą się trawy,
strumienie wód modlą się o słońce, piasek na pustyni liczy
krople deszczu. i ja, w demobilizacji swoich sił na jutro,

potrzebuję Ciebie, cokolwiek wczoraj, dzisiaj bardziej na ukos.