nie będę wiedziała jak chodzić po wodzie,
jak kołysać się w łódce, rzucać chleb kaczkom
napotkanym po drodze. wodzisz mnie po wodzie

i nie mam pretensji, że nie umiem stąpać cicho,
żeby nie obudzić gołębi. metaliczny smak gwoździ
wbił się w podziemne korytarze, które we mnie drążysz
od kiedy świat ma na imię Inaczej niż myślisz,

dlatego nie pytaj. naucz mnie pływać na głębokiej wodzie,
nie uderzać głową o piasek, wyśpiewać bąbelkowe nuty.
nawet tam, jakaś ryba ukrzyżowana w paszczy wieloryba.