pani alina wyprowadza się z ciała. swego czasu tułała się po świecie
- od terezina po litzmannstadt, do tej pory jednak nie wyjeżdżała tak daleko.
w ramach przygotowań zebrała kapitał doświadczeń, część rozmieniła na drobne
przyjemności: czerwoną szminkę i proszki, które upłynniają granicę

między ulgą a znużeniem. podobno praca czyni wolnym. pani alina ciągle pracuje
nad sobą. dzięki pigułkom może wyjść po bułki, ale coraz częściej wychodzi z siebie.
bezmiar własnych ograniczeń uderza ją na odlew. wyostrza kontury
i napełnia kształtem - nie nosiła w sobie tyle treści nawet gdy miała biust.

wtedy wyglądała pięknie, teraz wygląda przez okno.
przed wyjazdem pani alina szuka biura podróży. chce, aby wyprawa,
do której przygotowywała się całe życie, przebiegła bez problemów.
dlatego kartkuje prospekty.

pani alina nie może zasnąć. czeka na ból, który nie przychodzi.
w ten sposób odkrywa, że nie chce nigdzie jechać.
spróbuje zadzwonić, przebukować.

rano ktoś zatelefonuje z jej sypialni do innej firmy.

2 lipca 2012