Parapet pokrywa warstwa kurzu, szare śliczne
futerko bez zapachu. Tak wiele tu przedmiotów, których
zastosowania nie znam, po prostu zapomniałem
do czego służą wszystkie te niepodległe wihajstry,

wydłużone lub okrągłe pomoce naukowe, schorowane
narzędzia. Zwyczajnie żyję wśród nich, nie zadając pytań,
wszystko wyjaśnia się samo bez zbędnej gadaniny
wskakując na swoje miejsce. Totalny spontan.

I już się nie dziwię, bo nie ma czemu. Tamto było,
a to się staje, moje książki nie trwają w bezruchu
na półkach, lecz są żywe, pojawiają się w nich nowe rozdziały,
a znikają stare, wytarte i na nowo przerabiane wersje.

Więc muszę się spieszyć z ich czytaniem, bo ani jedno
słowo nie może mnie ominąć, prześcignąć moich oczu.