mów do mnie proszę kiedy na postronkach
puszczają wolno roznoszących zapach
ziemi którą opisali
jałową Eliot
Tomasz śpiewał jak dziecko
o londyńskim moście a przecież
wszystko się wali

nie przyłożyłeś do tego głosu
staram się nie przyzwyczajać
do ciszy w ciemności
mylę cienie z ćmieniem
wystarczy zmienić zdanie dalej

wpadłam na kurs pisania
opowiadań bardzo krótkich listów
nie sposób pominąć
milczenia mają skrzyżowane ręce
na piersiach czasami składasz głowę
gdy mur w pobliżu nie oddycha
ja też nie czuję się najlepiej

w płomieniach
fotel na którym zwykłam obejmować
kolana przez chwilę obawiam się wyjść
za księżycowy róg lub krąg garbaty
grzbiet rodzi nowego ptaśka