Jesieniami za oknami
senne strugi skrzypią drzwiami...

a ja w sieni
razem z deszczem
każdy szelest łowię gestem
i zamykam go haczykiem
pod drewniany sufit skrzyni
gdzie latami pajęczyną
lecą ptaki w las olbrzymi
i do spodu drżącym wzrokiem
żal tulony przeszłym rokiem
obudzony chrzęstem rdzawym
sień zapełnia...
za ciekawy...

i upuszczam stare wieko
hukiem trzasku po powiekach
i przez szparę w drewna ramie
łzę opuszczam na podwórze
gdzie spokojnie po kałuży
jesień liściem czoło chmurzy...