potrzebuję ciebie by umrzeć
z twych ust pochwycony sieć dyshonorów
o wodzie Polaka i suchej skórce chleba

nie mogąc już ciebie pragnąć
padam na pęciny
odgarniam śmiech twój z twarzy
nie mogę sobie przypomnieć tego napadu wściekłości

nie kocham
będąc wieszany by wyschnąć
nie kocham
zastraszany i bity

jedno chce Ci powiedzieć
potrzebuję ciebie by umrzeć

to już chyba mówiłem
dysząc nad twym ciałem
obieranym ze skóry
i niesionym na ołtarze
przez orszak tubylców