Z miłością się zmawiamy
przeciw szarości dnia spiskujemy
soczyste kęsy życia podkradamy
zagnieżdżeni w rozwiązłości
nocne życie wiedziemy
słodkie wino w tawernie pijąc.

A miłość się z nami droczy
wciąż nowe fortele stawia
czasem się zagubi w złej chwili
powracając w wieczór pogodny
ulegając intymnym spojrzeniem księżyca
pozostając senną igraszką do świtu.

Lecz tylko miłość
jest esencji życia kwiatem
choć czasem przygasa, czasem jest plagiatem
nigdy nie lubimy gdy znika przed czasem
budzi się na nowo w przypadkowym spojrzeniu
nie wzgardzi nią biedak bogacz ani geniusz.