zaczepiony na targu kupuję dwa szczygły w papierowej
torebce po cukrze, kilka dni nic nie jedzą, walą łebkami
o pręty, potem śpiewają, gdy świta coraz piękniej,
zbliża się wiosna otwieram okno, odlatują na zawsze.

na oknie w klatce po szczygłach, wiszą na żyłkach szyjki
butelek po wódce piwie winie, powroty pijaństw nocy z
damami, tyle ich było co szyjek, migania światła w
szkiełkach, niby śpiew dam odlatujących na zawsze.