jeszcze jeden oddech niesiony wykrzywionymi ustami
walczy o przetrwanie

dłonie zagarniają prześcieradło
aby chwycić powietrze nasączone strachem
nie pozostaje już nic innego
jak otumanić się nim coraz bardziej
i rozpocząć naukę odchodzenia

w myślach rozkładających się na atomy żalu
pod wpływem minionych krajobrazów
zawiśnie biała flaga

za chwilę linia ciągła wypręży się nieodwołalnie
oznajmiając koniec jazdy bez biletu

za przesiadkę trzeba tym razem zapłacić