to się skończy
tak jak się zaczęło
nie wiedząc kiedy i po co
cóż z tego że to ziarno piasku
zrodziło się w ogniu prekambru
że żółty nalot sosnowych pyłków w kałuży
to koronny świadek
potoku przerażonego życia
kaprysu idei
we wszechporządku materii
dotknięcie światła na fali

zielonym liszajem porostów
na północnym kamieniu
trzymamy się swego istnienia
powołaliśmy boga
by móc się upominać o siebie
i usprawiedliwiać nadzieję
że nie skończy się
to co się zaczęło
nie wiedząc kiedy i po co