Na naszych łąkach
przysnął promień słoneczny
zapalił złoto
zawirowały trawy
opowieścią sprzed roku.

Z półcienia lasu
poszept mchu wilgotnego
dośpiewał refren
pamiętasz jak dotykiem
obłaskawiałeś niebo?

Na moich piersiach
odciśnięta tęsknota
zostawia ślady
niezapomniany koncert
rozdzwonił parne lato.

Wiatrem przebiega
rozhuśtane godziny
zaciska w dłoni
słowo z gardła wyrwane
bursztynowym południem.

Chłodnym oddechem
obmywa nasze stopy
wieczór po wyjściu
z zapomnianego dawno
źródła tętniącej rosy.