Biegnie ulicami z ogniem w oczach pod czarnym
brzuchem deszczowej chmury Nadwrażliwość
autonomicznego układu nerwowego. Burza szaleje
w jej oczach, ona wyje, skamle przeraźliwie, kołacze
do moich drzwi, ostrymi pazurami zgrzyta po szkle
mego okna, aż wreszcie przenika ściany. Ubrana jest
w ból głowy, oplata ją szaleńczy spazm, upada - wstaje,
wstaje - upada, szaleńcze bicie jej serca roznosi się
echem po pokoju, oglądam ją przez płomień świecy,
a ona sinieje, wysusza się i kurczy. Błyskawica na
sekundę rozjaśnia niebo i pokój, ona niknie w oczach,
w zasadzie już jej nie ma.

Tej nocy na całym świecie rodzą się nowe
i umierają stare Neuropatie.