już nie jesteś wiotka i krucha tylko ulotna
dlatego nie wypowiadam cię głośno
dlatego zbieram ze schodów resztki
kiedy stopniowo wracają

cynkowane naczynia z plackami po lutowaniu
na dnie wanny grosiki lub koraliki a nad nimi
płyną koszyczki rumianku w odwarze z nagietek
i znowu kręcisz się z kopyścią bladą od mydlin
parują w misie turbany wygotowanej pościeli
przy tarze swędzą ścieżki po strużynach potu
na policzkach na łokciach na plecach.

jeszcze rzucasz za siebie własne spojrzenie
to od składania w pęczki fiołków i konwalii
albo wielu klatek z nieokreślonym cieniem
za którym wspinam się po schodach

w bezwzględnej ciszy nikt
nie gasi w pośpiechu światła



czerwiec 2010

/tekst do miniatury "Na schodach"
http://goddam.pl/?p=3001 /