I.

ubyło trochę zmarszczek albo inaczej się uśmiecham

na ubitej ziemi moje kroki nie znaczą wiele odkąd poznałem echo swojego serca

bi-2 nie ustępuje i nadal nie pisze nikt- czuwam

II.

doszedł chyba do siebie biegiem nie czeka na windę a w drzwiach kładzie się cieniem

spragniony zawoła lub rozdaje ciepło dookoła pokój bywam zamyślona i kulę się czując

znienacka ręce na ramiona to już a może zapomniał i nie podejrzy ukrytej groźby w pliku świeżych

kartek ja jednak się odważę tych kilka minut zmuszę by zatrzymał to i nie częstował brutalnie

kosza - krew krąży dalej a pytań nie ubywa

III.

ubyło mnie mniej więcej tyle że mogę tkwić w oknie eskaemki

podziwiać obłędny świat w rękach ulicznych artystów nie szczędząc słów zachwytu

niejeden raz szablonem ulice przemierzałem znacząc dłonie zdobytą farbą- odczuwam.


tak