Szeptaniem po wodzie chodzę

Myślami po płytkim dnie brodzę

Sercem ponad taflą się unoszę

Z tajemniczych głębin popioły podnoszę

Odradzam sie jak feniks z popiołów

Z pomocą ziemsko-duchowych żywiołów

Rozliczam się ze życiowych błędów

Swobodnie przepływam do happy endu...

Z historii żalu, bólu i smutku,

Zbliżam się do ostatecznego punktu

Zrzucenia płaszcza bolesnej przeszłości

Popłynę za chwile do teraźniejszości

Tam radość optymizm i szczęście czeka

Mój statek życia niech dłużej nie zwleka