Dzisiaj ptaki pieśni grają osłupiałym drzewom
a krajobraz gór zimowych, przerósł blade niebo,
szumią liście przymarznięte w ogrodzie zimowym,
kiedy wicher zapłakany, zdobi kwiatów groby.

Słońce wzeszło nad jezioro ułamkami sekund
mróz mozoli po wzruszeniu, jakby był w człowieku
a z nad łąki głos dobiega - sarny proszą jadła,
biało wszędzie na bezdrożach, zima ciepło skradła.

Gdy wieczorem poprzez knieje, zając cicho skacze,
księżyc jemu towarzyszem,budzą się puchacze.
A po szybie wolnym nurtem, krople serca płyną,
dla tych wszystkich zimujących, nawet śliskim rybą.

I pamiętać o człowieku, przede wszystkim trzeba,
ogrzać dłonią najcieplejszą, podać kromkę chleba.