Januszowi Kwiekowi - z wdzięcznością

Dzisiaj zechciałem ruszyć w drogę,
podróż rozpocząć wytęsknioną.
Lecz dróg początku nie odkryłem,
więc znowu sam zostałem w domu

Góry jak zwykle mnie wołają,
odkąd je same zostawiłem.
A ja gnuśniejąc wciąż w fotelu
wiem, że po prostu je zdradziłem.

Podróż zaczyna się na progu.
Czy na ulicę, czy kraj świata.
Bo droga ma sens tylko wtedy,
kiedy masz dokąd z niej powracać.