Mały człowiek błądzi
Pomiędzy wielkimi słowami,
To one - słowa połykają człowieka,
Biorą człowieka w niewolę,
A potem człowiek dziwi się,
Że zamiast panem zostaje
Niewolnikiem słów.
I człowiek wraz ze słowami,
Których używa nikczemnieje,
Człowiek maleje tak,
Jak maleje jego mowa.

A obiecywano nam niebo,
Cóż więc takiego się stało,
Żeśmy skarleli, jeszcze chwila
A staniemy się mniejsi od słów
Które nieopatrznie w pośpiechu
wypowiadamy

I jeszcze jaka zadufka
Ta pewność, że jesteśmy
Władcami naszych zdań,
Nieznośna błazenada, jakbyśmy
Nie widzieli jacy jesteśmy
Śmieszni,
W tej nieznośnej próbie
Pokazywania naszej władczości
Nad naszą mową.

Cwani byli ci, którzy nauczyli
Nas masowych pieśni,
Znali nas, wiedzieli, że ochoczo
Podejmiemy wezwanie:
''Wyklęty powstań ludu ziemi''
Każdy umarły po kolei za ideę
Śni mi się dzisiaj po nocach, a ja?
Nie umiem go pocieszyć.