Przestarzałe myśli jak bielizna w Twoim pokoju (pod piętnastką ) wciąż mnie rozpraszają. Nie umiem się skupić, myśli odlatują tak szybko jak lato, które nie umie nadążyć za ostatnim boćkiem.
Mój wzrok otulony Twoim odległym wspomnieniem, Twe ciało jak zawsze odkryte, Twe dłonie jak zawsze przy moich, Twe usta, Twe spojrzenie, Twój oddech. To wszystko ucieka, nie odwracalne zjawisko kataklizmu. Same ofiary.