Ja
Rzeźbiona całe życie
Cząstka świata
Teraz dopiero dostrzegam
Niekończące się kłamstwa
Wylewające się ust ludzkich
Niczym wodospad
Zamykam oczy
By wyrwać się z matni czasu
Dopada mnie agonia
Piski w moim mózgu
Doprowadzają mnie do szaleństwa
Paraliżując umysł
Paraliżując ciało
Ja
Rzeźbiona całe życie
Dłutem smutku i samotności
Wyrywam się z korzeni
W które wrosłam za młodu
Czy płacić za grzechy
Których nie popełniamy?
Zamykam oczy
By wyrwać się z matni czasu
I zniszczyć ten diabelski zegarek
Odliczający wszystkie chwile
Które zapamiętał mój umysł
I które pragnęło moje ciało
Póki nie zdrętwiało...
Dodane przez Mufka
dnia 16.03.2007 13:29 ˇ
5 Komentarzy ·
828 Czytań ·
|