przeżycia wprawiają w zachwyt
z wysokości kolorowej kanapy
jest sianie ziół do doniczki
znikanie kocich ścieżek
w ogrodzie czekam wiosny
nadchodzi jak nocne urojenia

w słowach deszczowej piosenki
czuje to ziemia pomost na wodzie
a ja tracę tożsamość w tłumie
zdań w których pożegnasz zimę
nasz związek z nadchodzącą porą roku
kwiaty we włosach śmiech z nieba

jeszcze raz powiedz mój mistrzu
jak z nut ten język jest już martwy
żadne z nas nie jest tylko sobą
dziś wiem zbędne są słowa powietrze
faluje nad rozgrzanym asfaltem